Kominek przeznaczony jest do spalania w nim drewna naturalnego lub brykietów z drewna. Najlepszym materiałem opałowym są polana i szczapy drewna liściastego o dużej gęstości (powyżej 500 kg/m3) oraz o wilgotności nie przekraczającej 20%, których wartość opałowa wynosi średnio około 2100 kWh/m3. Takimi właściwościami cechują się buk, jesion, dąb i grab.
Drewno powinno być składowane na wolnym powietrzu, w miejscu suchym i przewiewnym. Zbyt mokre drewno znacznie pogarsza parametry grzewcze wkładu (część energii zawartej w drewnie zamiast być uwalniana w postaci ciepła służy do odparowania wody w nim zawartej). Prowadzi to do większego zużycia opału, możliwego osłabienia wkładu oraz intensywnego brudzenia się szyby.
Nie zaleca się długotrwałego spalania w kominku drewna z drzew iglastych ze względu na zawartą w nim żywicę, która doprowadza do szybkiego i uciążliwego brudzenia się wkładu. Dodatkowo drewno iglaste ma skłonność do iskrzenia, co nie jest korzystne, a czasami wręcz niebezpieczne przy eksploatacji kominka (możliwość „wystrzelenia” iskier do pomieszczenia podczas otwierania drzwi).
Zabrania się spalania w kominku wszelkich materiałów, które nie są naturalnymi odpadami drewna, a w szczególności: płyt wiórowych, drewna lakierowanego lub bejcowanego, tektur i papieru, wszelkiego rodzaju tkanin i tworzyw sztucznych. Zabrania się spalania lub stosowania w inny sposób w kominku palnych cieczy.